ข่าวสารและสื่อมวลชน

สำหรับอุตสาหกรรมแฟชั่น การพัฒนาอย่างยั่งยืนคือการออกแบบระบบ ไม่เพียงแต่จากนวัตกรรมวัสดุต้นน้ำเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกระบวนการผลิตผลิตภัณฑ์ และวิธีการปฏิบัติในการปล่อยคาร์บอนต่ำในห่วงโซ่อุปทาน การกำหนดตัวชี้วัดต่างๆ ของความรับผิดชอบต่อสังคม และสร้างทีมงานมืออาชีพอีกด้วยแน่นอนว่าการมีทีมงานมืออาชีพเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอ การพัฒนาอย่างยั่งยืนควรได้รับการกำหนดและนำไปปฏิบัติโดยยึดตามปรัชญาการดำเนินธุรกิจเชิงกลยุทธ์ของบริษัท รวมถึงค่านิยมของบริษัทสำหรับการพัฒนาในอนาคต รวมถึงให้พนักงานและพันธมิตรร่วมกันสร้างฉันทามติและนำไปปฏิบัติอย่างค่อยเป็นค่อยไป

เนื่องจากความยั่งยืนไม่สามารถนำไปปฏิบัติได้โดยองค์กรเพียงแห่งเดียว บุคคลเพียงคนเดียว หรือกลุ่มเล็กๆ ผลิตภัณฑ์ใดๆ ที่ผลิตโดยอุตสาหกรรมแฟชั่นก็จะก่อให้เกิดปัญหาในระยะยาวในห่วงโซ่อุปทาน ดังนั้น องค์กรต่างๆ จึงต้องใช้แนวคิดที่เป็นระบบและเชื่อมโยงเต็มรูปแบบในการปฏิบัติจริงไม่ใช่แค่เพียงนักออกแบบอิสระเท่านั้นที่ก้าวไปสู่ความยั่งยืน แม้แต่บริษัทอย่าง H&M ก็ได้ทำให้ความยั่งยืนเป็นหลักการสำคัญของแบรนด์ในฐานะผู้ผลิตแฟชั่นรายใหญ่ระดับโลก แล้วอะไรอยู่เบื้องหลังการเปลี่ยนแปลงนี้?

ทัศนคติและแนวโน้มของผู้บริโภค

ผู้บริโภคคุ้นเคยกับการซื้อสิ่งที่พวกเขาต้องการโดยแทบไม่คำนึงถึงผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากการซื้อครั้งนั้นเลยพวกเขาคุ้นเคยกับแฟชั่นแบบฟาสต์แฟชั่นซึ่งได้รับแรงผลักดันจากการเติบโตของโซเชียลมีเดีย ผู้มีอิทธิพลด้านแฟชั่นและกระแสแฟชั่นที่เปลี่ยนไปทำให้ผู้คนซื้อเสื้อผ้ากันมากขึ้นกว่าที่เคยนี่คืออุปทานที่ตอบสนองความต้องการ หรือ อุปทานสร้างความต้องการ?

มีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างสิ่งที่ผู้บริโภคต้องการซื้อกับสิ่งที่ซื้อจริงๆ โดยผู้บริโภคระบุว่าจะซื้อผลิตภัณฑ์ที่ยั่งยืน (99 เปอร์เซ็นต์) เทียบกับสิ่งที่ซื้อจริง (15-20 เปอร์เซ็นต์) ความยั่งยืนถูกมองว่าเป็นแง่มุมเล็กน้อยของการสร้างแบรนด์ซึ่งแน่นอนว่าไม่คุ้มที่จะโปรโมตก่อน

แต่ช่องว่างดูเหมือนจะแคบลง เมื่อผู้บริโภคตระหนักมากขึ้นว่าโลกกำลังกลายเป็นมลพิษมากขึ้น อุตสาหกรรมแฟชั่นก็ต้องเผชิญกับการเปลี่ยนแปลง ด้วยการเปลี่ยนแปลงของธุรกิจค้าปลีกขนาดใหญ่และอีคอมเมิร์ซ ผู้บริโภคกำลังผลักดันการเปลี่ยนแปลง จึงมีความสำคัญอย่างยิ่งที่แบรนด์ต่างๆ เช่น H&M จะต้องก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวเป็นเรื่องยากที่จะบอกว่าการปฏิวัติเปลี่ยนพฤติกรรมการบริโภค หรือพฤติกรรมการบริโภคส่งเสริมการเปลี่ยนแปลงทางอุตสาหกรรม

สภาพภูมิอากาศบังคับให้เกิดการเปลี่ยนแปลง

ความจริงก็คือตอนนี้การเพิกเฉยต่อผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศกลายเป็นเรื่องยากยิ่งขึ้น

สำหรับการปฏิวัติวงการแฟชั่น ความรู้สึกเร่งด่วนนี้เองที่เอาชนะความยั่งยืนได้ การปฏิวัติวงการแฟชั่นเป็นเรื่องของการอยู่รอด และหากแบรนด์แฟชั่นไม่เริ่มดำเนินการเพื่อบรรเทาผลกระทบเชิงลบต่อสิ่งแวดล้อม เปลี่ยนแปลงวิธีการใช้ทรัพยากรธรรมชาติอย่างรุนแรง และสร้างรูปแบบธุรกิจที่ยั่งยืน ในอนาคตอันใกล้ แบรนด์แฟชั่นเหล่านี้ก็จะเสื่อมถอยลง

ในขณะเดียวกัน “ดัชนีความโปร่งใสด้านแฟชั่น” ของ Fashion Revolution แสดงให้เห็นถึงการขาดความโปร่งใสในห่วงโซ่อุปทานของบริษัทแฟชั่น โดยในจำนวนแบรนด์แฟชั่นและค้าปลีกที่ใหญ่ที่สุดในโลก 250 แบรนด์ในปี 2564 ที่ผ่านมา มีถึง 47% ที่ได้เผยแพร่รายชื่อซัพพลายเออร์ระดับ 1 ร้อยละ 27 ได้เผยแพร่รายชื่อซัพพลายเออร์ระดับ 2 และซัพพลายเออร์ระดับ 3 ในขณะที่เพียงร้อยละ 11 เท่านั้นที่ได้เผยแพร่รายชื่อซัพพลายเออร์วัตถุดิบ

เส้นทางสู่ความยั่งยืนนั้นไม่ราบรื่นนัก อุตสาหกรรมแฟชั่นยังต้องพัฒนาอีกมากเพื่อให้บรรลุความยั่งยืน ตั้งแต่การค้นหาซัพพลายเออร์ที่เหมาะสม ผ้า เครื่องประดับ และอื่นๆ ที่ยั่งยืน ไปจนถึงการรักษาราคาให้คงที่

แบรนด์จะประสบความสำเร็จได้จริงหรือไม่การพัฒนาอย่างยั่งยืน?

คำตอบคือใช่ ดังที่เห็น แบรนด์ต่างๆ สามารถยอมรับความยั่งยืนได้ในวงกว้าง แต่เพื่อให้การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้น แบรนด์ใหญ่ๆ จะต้องดำเนินการมากกว่าแค่ปรับเปลี่ยนแนวทางการผลิตเท่านั้น ความโปร่งใสอย่างเต็มที่ถือเป็นสิ่งสำคัญสำหรับแบรนด์ใหญ่ๆ

อนาคตของการพัฒนาอย่างยั่งยืนของวงการแฟชั่นมีความเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศของโลก แต่การตระหนักรู้ที่เพิ่มขึ้น แรงกดดันจากผู้บริโภคและนักรณรงค์ต่อแบรนด์ และการเปลี่ยนแปลงทางกฎหมายได้ก่อให้เกิดการกระทำต่างๆ มากมาย ซึ่งสิ่งเหล่านี้ร่วมกันสร้างแรงกดดันที่ไม่เคยมีมาก่อนให้กับแบรนด์ต่างๆ นี่ไม่ใช่กระบวนการที่ง่าย แต่เป็นกระบวนการที่อุตสาหกรรมไม่สามารถเพิกเฉยได้อีกต่อไป

ค้นหาตัวเลือกที่ยั่งยืนเพิ่มเติมใน Color-P ได้ที่นี่  ในฐานะผู้เชื่อมโยงระหว่างเครื่องแต่งกายแฟชั่นและบรรจุภัณฑ์ เราจะส่งเสริมการสร้างแบรนด์และพยายามพัฒนาอย่างยั่งยืนไปพร้อมๆ กันได้อย่างไร?