Haberler ve Basın

Sid Vicious eski kıyafetlerinin ne kadar değerli olduğuna ve sahtecilerin onları taklit etmek için her yolu deneyeceğine asla inanmazdı.
Kısa bir süre önce, Londra merkezli popüler kültür tarihçisi, The Life and Times of Malcolm McLaren: A Biography kitabının yazarı ve Rock Moda müzayedecisi Paul Gorman, Marr'a ait bir parçayı değerlendirme amacıyla satın aldı. Vivienne Westwood'un Seditionaries etiketiyle 1977'ye ait bir parça.
Muslin kumaştan üretilen çanta, sanatçı Jamie Reid'in Sex Pistols'ın "Anarchy in the UK" teklisinin kolları için hazırladığı, anında tanınan bir grafik içeriyor.
Eğer doğruysa, müzayedede iyi bir fiyata satılacak. Mayıs ayında düzenlenen bir Bonhams müzayedesinde, 1977 tarihli Bay McLaren ve Bayan Westwood paraşüt gömleği 6.660 dolara satılırken, üzerinde kafatası, çapraz kemikler ve "Sex Pistols" No Future "Lyrics" işlenmiş nadir siyah ve kırmızı mohair kazak 8.896 dolara satıldı.
Ancak Gorman, değerlendirdiği gömleğin sahibinin iddia ettiği gibi olduğuna ikna olmamıştı.
"Bazı yerlerde Müslüman kelimesi modası geçmiş," dedi Bay Gorman. "Ancak başka yerlerde kumaş hala çok tazeydi. Mürekkep 1970'lerin kalitesinde değildi ve kumaşa yayılmamıştı." Kaynağı sorulduğunda, satıcı parçayı müzayede evinden geri çekti ve daha sonra özel olarak satıldığını söyledi. "Müze koleksiyonunda buna benzer sadece bir tane gömlek var," dedi Gorman, "ve bence bu da şüpheli."
Sahte punk'ın tuhaf ve kazançlı dünyasına hoş geldiniz. Son 30 yıldır, S-and-M ve kirli grafikler, yenilikçi kesimler ve kayışlar, askeri fazlalık desenler, tüvitler ve lateks içeren orijinal tasarımlarla el yapımıymış gibi davranan Sid Vicious ve Anarchy'deki akranları. İdeoloji çağında ünlenen şey, büyüyen bir endüstri haline geldi.
Moda arşivcisi, koleksiyoncusu ve danışmanı Steven Philip, "Her ay bir şeyin gerçek olup olmadığını soran birkaç e-posta alıyorum," dedi. "Ben karışmayacağım. İnsanlar aptal altını satın alıyor. Gerçek bir şey için her zaman 500 sahtesi vardır."
Bay McLaren ve Bayan Westwood, yarım yüzyıldır Londra'daki 430 King's Road'da Let It Rock adlı karşı kültür butiklerini açıyorlar. Şimdi Worlds End olarak bilinen bu mağaza, sokak modasının doğum yeridir. Sahipleri, punk sahnesini tanımlayan tasarımcılardır.
Sonraki 10 yıl boyunca mağaza Sex and Seditionaries'e dönüştürüldü ve geniş kapsamlı etkileri olan ve bu nedenle koleksiyonluk bir görünüm ve ses ortaya çıktı. "Birçok faktörden dolayı tek ürünler çok nadirdir," diyor "Vivienne Westwood Catwalk" kitabının yazarı Alexander Fury. "Üretim süreleri kısadır, kıyafetler pahalıdır ve insanlar parçalanana kadar onları satın alıp giyme eğilimindedir."
Dior ve Fendi'nin sanat yönetmeni Kim Jones, çok sayıda orijinal esere sahip ve "Westwood ve McLaren'in modern giyim için bir taslak yarattığına inanıyor. Onlar vizyon sahibiydi," diyor.
Birçok müze de bu tür şeyleri topluyor. Sosyetik güzel, iç mimar ve Dover Street Market Stores Dünya Arşivleri küratörü Michael Costiff, Bay McLaren ve Bayan Westwood'un ilk müşterilerindendi. Eşi Gerlinde ile birlikte tasarladığı 178 kıyafet şu anda Victoria ve Albert Müzesi'nin koleksiyonunda yer alıyor. Müze, Bay Costiff'in koleksiyonunu 2002 yılında Ulusal Sanat Koleksiyonu Fonu'ndan 42.500 £ karşılığında satın aldı.
Eski McLaren ve Westwood'un değeri onları moda korsanlarının hedefi haline getiriyor. En bariz düzeyde, replikalar çevrimiçi olarak mevcuttur ve aldatmaca olmadan doğrudan ve ucuza satılır - sadece basit bir tişört üzerinde tanıdık bir grafik.
"Bu eser sanat dünyasındaki bir geçmişten geliyor," diyor Londra merkezli bir galeri sahibi olan ve orijinal punk eserlerinden oluşan geniş koleksiyonu şu anda Metropolitan Sanat Müzesi'nde bulunan Paul Stolper. "Che Guevara veya Marilyn gibi belirli bir dönemden bir veya iki görüntü, kültürümüz aracılığıyla aktarılıyor. Sex Pistols bir dönemi tanımlıyor, bu yüzden görüntüler sürekli olarak yeniden üretiliyor."
Sonra, çarmıha gerilmiş bir Mickey Mouse'un yer aldığı ucuz Fruit of the Loom tişörtü veya Tokyo'daki A Store Robot'un 190 dolarlık "SEX orijinal" kölelik şortu gibi daha belirgin sahteler de var; bunların orijinal olmadığı kolayca anlaşılabiliyor. Bunun nedeni, yeni kumaş ve bu tarzın 1970'lerde gerçekten hiç üretilmemiş olması. Japonya pazarı sahtelerle dolu.
Bay Gorman geçen yıl İngiltere'de eBay'de "Vintage Seditionaries Vivienne Westwood 'Charlie Brown' Beyaz Tişört" adında bir giysi buldu ve bunu bir vaka çalışması olarak 100 sterline (yaklaşık 139 dolar) satın aldı.
"Bu, sahteciliğin ilginç bir örneği," dedi. "Asla var olmadı. Ancak 'Yıkım' sloganının eklenmesi ve çok sevilen çizgi film karakterinin karşı-kültürel bir şekilde tasvir edilmeye çalışılması McLaren ve Westwood'un yaklaşımına rehberlik etti. Profesyonel kullanıyorum. Yazıcılar mürekkeplerin modern olduğunu ve tişört dikişlerinin de öyle olduğunu doğruladı."
Bay McLaren'in dul eşi Young Kim, mirasını ve mirasını korumak için yıllar boyunca çok çalıştı. "2013'te koleksiyonlarını incelemek için Metropolitan Müzesi'ne gittim," dedi Bayan King. "Çoğunun sahte olduğunu öğrenince şok oldum. Orijinal kıyafetler küçüktü. Malcolm bunları kendisine ve Vivienne'e göre ayarlamıştı. Met'teki kıyafetlerin çoğu çok büyüktü ve günümüzün punk öncesi insanlarına uyuyordu."
Başka işaretler de var. "Bir çift tüvit ve deri pantolonları var, bunlar nadir ve orijinal," dedi Bayan King. "İkinci bir çiftleri daha var, o da sahte. Dikiş, iyi yapılmış bir giyside olduğu gibi bel bandının içinde değil, üstünde. Ve D halkası çok yeni."
Met'in 2013'teki "Punk: Kaostan Haute Couture'a" sergisindeki eser, Bayan King ve Bay Gorman'ın iddia edilen sahte ürünler ve serginin tutarsızlıkları hakkında kamuoyuna yaptığı yorumların ardından ilgi çekti.
Ancak müzeye sekiz yıl önce giren eser hakkında sorular var. Örnekler arasında, Londra merkezli antika satıcısı Simon Easton'a atfedilen 2006 "Anglomania" sergisinde öne çıkan kölelik kıyafeti ve stilistler ve film yapımcıları sağlayan eski Westwood ve McLaren kiralama şirketi Punk Pistol Collection ve 2003'te Iraklı Bay Stone ve iş ortağı Gerald Bowey'in müzeyi çevrimiçi olarak kurması yer alıyor. Müze, bir noktada kıyafetleri koleksiyonunun bir parçası olarak listelemeyi bıraktı.
Metropolitan Kostüm Enstitüsü'nün baş küratörü Andrew Bolton, "2015'te koleksiyonumuzdaki iki McLaren-Westwood parçasının sahte olduğu belirlendi" dedi. "Daha sonra eserler iade edildi. Bu alandaki araştırmalarımız devam ediyor."
Bay Gorman, Bay Bolton'a serideki diğer çalışmalarda sorunlar olduğunu söylediği birkaç e-posta gönderdi, ancak Bay Gorman, Bay Bolton'ın artık kendisine yanıt vermediğini söyledi. Kostüm Enstitüsü'nden bir sözcü, parçaların uzmanlar tarafından birden fazla kez incelendiğini söyledi. Bay Bolton, bu makale için ek bir yorum yapmayı reddetti.
Bu makale için yorum yapmayı reddeden Bay Easton, e-posta yoluyla Bay Bowie'nin kendisi adına konuştuğunu ancak adının sahte punk efsanesinde silinmez bir şekilde yer aldığını söyledi. Yıllar geçtikçe, 2008'de arşivlenen PunkPistol.com sitesi, birçok kişi tarafından orijinal McLaren ve Westwood tasarımları için güvenilir bir arşiv kaynağı olarak kabul edildi.
Ancak Bay Bowie, koleksiyonu doğrulamak için ellerinden geleni yapmalarına rağmen, "giysilerin başlangıçta tasarlandığı, üretildiği ve daha sonra yeniden üretildiği gelişigüzel yolun bunu engellediğini" söyledi. Bugün, müzayede kataloğu listeleri, makbuzlar ve bazı durumlarda Westwood'un sertifikasyonu ile bile, bu giysiler hala tartışmalı."
9 Eylül 2008'de Bay McLaren, Bay Gorman'ın bu makale için ilettiği ve Bayan Kim tarafından doğrulanan isimsiz bir e-posta aracılığıyla kendisi ve Bayan Westwood'u çevreleyen dolandırıcılığın boyutuyla ilgili ilk kez bilgilendirildi.
“Cheaters wake up to fakes!” reads the subject line, and the sender is only identified as “Minnie Minx” from deadsexpistol@googlemail.com.A number of people from the London fashion industry have been accused of conspiracy in the email, which also refers to a 2008 court case involving Scotland Yard.
"Raporların ardından polis Croydon ve Eastbourne'daki evlere baskın düzenledi ve burada kışkırtıcı etiket ruloları buldu," dedi e-posta. "Peki bu yeni şakacılar kim? Bay Grant Howard ve Bay Lee Parker'a hoş geldiniz."
Grant Champkins-Howard, şimdi Grant Dale takma adıyla DJ ve tesisatçı Lee Parker, Haziran 2010'da Kingston Crown Court'ta yargılandı, dedi Yargıç Susan Matthews. Onlar "eski moda yalancılar". Gerçekten de 2008'de Metropolitan Sanat ve Antika Sahtekarlık Birimi tarafından mallarına baskın düzenlendi ve sahte olduğu iddia edilen McLaren ve Westwood kıyafetleri ve ilgili malzemeler ile 120 sahte Banksy baskısına el konuldu.
İkili daha sonra Banksy'nin eserini tahrif etmekten suçlu bulundu. Orijinal Sex and Seditionaries giysilerinin tek yaratıcısı olan ve ifade vermeye istekli olan Bay McLaren'dan, ele geçirilen eşyaları incelemesi ve giysilerin sahte olduğuna dair ipuçları göstermesi istendi: yanlış boyutta şablon harfleri, tutarsız kumaşlar, Lightning markalı fermuarlar yerine YKK markalı fermuarların kullanılması, yanlış grafik yan yana koyma ve boyanmış eski beyaz tişört.
"Öfkeliydi," dedi Bayan King. "Çalışmalarını korumak ve savunmak konusunda çok güçlü hissediyordu. Onun için değerliydi." Bay McLaren ve Bayan Westwood arasındaki ortaklık 1984'te bozulduktan sonra, ikisi arasında uzun süredir yüksek profilli bir ilişki vardı. Anlaşmazlık hiçbir zaman çözülmedi ve gerginlik sahteciler için bir boşluk yarattı.
Bay Howard ve Bay Parker'a Banks davasında ertelenmiş hapis cezaları verildi, ancak Bay McLaren'in 2010 yılında ölmesinin ardından sahte kıyafet davası düştü çünkü McLaren, sahada savcılık için önemli bir tanıktı.
Ancak, Bayan Westwood'un ailesinin istemeden sahte punk endüstrisini yaratmış veya beslemiş olabileceği ortaya çıktı. "Agent Provocateur'u başlatmak için para toplamak amacıyla bazı erken tasarımların sınırlı sayıda üretimini yaptım," dedi Bay McLaren ve Bayan Westwood'un oğlu ve 1994'te kendi iç çamaşırı işini kuran Joe Corré.
Bay Corré, "Tavuk kemiği tişörtünü ve 'Venüs' tişörtünü yeniden yarattık," dedi. "Bunlar sınırlı sayıda replika olarak etiketlendi, 100 parçalık sınırlı sayıda üretildi ve ardından Japonya pazarına satıldı." Bu ayrıntılı ve pahalı replikalardan önce, eserlerin reprodüksiyonları toptan tişörtlerdeki belirgin serigrafi baskılarla sınırlıydı. Baskı, üretim hızı hızlıdır ve fiyatı oldukça ucuzdur.
Bay Corré, Vivienne Westwood'un reprodüksiyonları lisansladığını söyledi. Bay McLaren öfkeliydi. 14 Ekim 2008 tarihli, gazeteci Steven Daly'nin de aralarında bulunduğu bir gruba gönderdiği bir e-postada, Bay McLaren şunları yazdı: "Bunu yapmalarına kim izin verdi? Joe'ya hemen durmasını ve ona yazmasını söyledim. Öfkeliyim."
Yakın zamanda Vivienne Vakfı'nın müdürü olan Bay Corré, "çalışmalarının telif hakkını çeşitli amaçlar için fon toplamak amacıyla şefkatli bir şekilde kullanıyor." Sahteciliğin nasıl "sonlandırılacağını" araştıracağını söyledi. Bayan King, Bay McLaren'in mirası için mücadele etmeye devam ediyor ve onun kendi tarihinden defalarca silindiğine inanıyor.
Bay Easton ve Bay Bowey'in punk tabanca işi, Bayan Westwood ve Bay McLaren'in eserlerini Etsy mağazası SeditionariesInTheUK aracılığıyla satmaya devam ediyor. Bu eserlerin çoğu, Murray Blewett tarafından imzalanmış, tasarlanmış ve arşivlenmiş Vivienne Westwood Şirketi'nden bir sertifika mektubu taşıyor. Bunlar arasında Peter Pan yakalı ve ters ipek Karl Marx yamalı çizgili gömlekler ve Levi's'tan esinlenen pamuklu-kauçuk ceketler yer alıyor.
İnternet, çoğu müzayede evi kadar katı değil ve bu makale hakkında yorum yapmayacaklarını, ancak yalnızca kurşun geçirmez kökene sahip eserleri, yani sahibinin 1970'lerde kıyafetleri giydiği fotoğrafları temsil ettiklerini söylediler.
Bay Gorman, "Sahteciliğin kurbanlarının çoğunun gönüllü kurbanlar olduğunu anlamak önemlidir," dedi. "Gerçekten orijinal hikayenin bir parçası olduklarına inanmak istiyorlar. Moda tam da bununla ilgili, değil mi? Her şey arzuyla yönlendiriliyor."