واکنش یک صنعت به بحرانی بی‌سابقه مانند همه‌گیری کووید-۱۹ و پیامدهای آن، توانایی آن را در عبور از طوفان و قوی‌تر شدن در سوی دیگر نشان داده است. این امر به ویژه در مورد صنعت پوشاک در سریلانکا صادق است.
در حالی که موج اولیه کووید-۱۹ چالش‌های زیادی را برای این صنعت ایجاد کرد، اکنون به نظر می‌رسد که واکنش صنعت پوشاک سریلانکا به این بحران، رقابت‌پذیری بلندمدت آن را تقویت کرده و می‌تواند آینده صنعت مد جهانی و نحوه عملکرد آن را تغییر دهد.
بنابراین، تجزیه و تحلیل واکنش صنعت برای ذینفعان در سراسر صنعت از ارزش بالایی برخوردار است، به خصوص به این دلیل که برخی از این نتایج ممکن است در آشفتگی‌های ابتدای همه‌گیری پیش‌بینی نشده باشند. علاوه بر این، بینش‌های بررسی شده در این مقاله ممکن است کاربرد وسیع‌تری در کسب‌وکار نیز داشته باشند، به خصوص از منظر سازگاری با بحران.
با نگاهی به واکنش پوشاک سریلانکا به بحران، دو عامل برجسته می‌شوند؛ تاب‌آوری این صنعت از توانایی آن در سازگاری و نوآوری و پایه و اساس رابطه بین تولیدکنندگان پوشاک و خریداران آنها ناشی می‌شود.
چالش اولیه ناشی از نوسانات ناشی از کووید-۱۹ در بازار خریدار بود. سفارش‌های صادراتی آینده - که اغلب شش ماه قبل از شروع به کار برنامه‌ریزی می‌شدند - تا حد زیادی لغو شده‌اند و شرکت را با کمبود یا عدم وجود خط تولید مواجه کرده‌اند. در مواجهه با کاهش شدید در صنعت مد، تولیدکنندگان با روی آوردن به تولید تجهیزات حفاظت شخصی (PPE) - دسته‌ای از محصولات که با توجه به گسترش سریع کووید-۱۹ شاهد رشد انفجاری در تقاضای جهانی بوده است - خود را وفق داده‌اند.
این امر به دلایل مختلفی چالش برانگیز بود. در ابتدا اولویت دادن به ایمنی کارگران از طریق رعایت دقیق پروتکل‌های بهداشتی و ایمنی، در کنار بسیاری از اقدامات دیگر، مستلزم تغییراتی در فضای تولید بر اساس دستورالعمل‌های فاصله‌گذاری اجتماعی بود و باعث شد تأسیسات موجود با چالش‌هایی در پذیرش تعداد کارکنان قبلی مواجه شوند. علاوه بر این، با توجه به اینکه بسیاری از شرکت‌ها تجربه کمی در تولید تجهیزات حفاظت فردی دارند یا اصلاً تجربه‌ای ندارند، همه کارکنان نیاز به ارتقای مهارت خواهند داشت.
با غلبه بر این مشکلات، تولید تجهیزات حفاظت فردی آغاز شد و در طول همه‌گیری اولیه، درآمد پایداری را برای تولیدکنندگان فراهم کرد. از همه مهم‌تر، این امر به شرکت امکان می‌دهد تا کارمندان را حفظ کرده و در مراحل اولیه به حیات خود ادامه دهد. از آن زمان، تولیدکنندگان نوآوری کرده‌اند - به عنوان مثال، پارچه‌هایی با فیلتراسیون بهبود یافته تولید کرده‌اند تا از توقف مؤثرتر ویروس اطمینان حاصل کنند. در نتیجه، شرکت‌های پوشاک سریلانکایی که تجربه کمی در زمینه تجهیزات حفاظت فردی داشتند یا اصلاً تجربه‌ای نداشتند، ظرف چند ماه به تولید نسخه‌های بهبود یافته‌ای از محصولات تجهیزات حفاظت فردی روی آوردند که مطابق با استانداردهای سختگیرانه برای بازارهای صادراتی هستند.
در صنعت مد، چرخه‌های توسعه پیش از همه‌گیری اغلب به فرآیندهای طراحی سنتی متکی هستند؛ به این معنی که خریداران بیشتر مایلند نمونه‌های لباس/پارچه را در چندین دور از نمونه‌های توسعه تکراری قبل از تأیید سفارشات تولید نهایی لمس و احساس کنند. با این حال، با تعطیلی دفتر خریدار و دفتر شرکت پوشاک سریلانکا، این دیگر امکان‌پذیر نیست. تولیدکنندگان سریلانکایی با بهره‌گیری از فناوری‌های توسعه محصول سه‌بعدی و دیجیتال، که قبل از همه‌گیری وجود داشتند اما با استفاده کم، با این چالش سازگار می‌شوند.
بهره‌برداری از پتانسیل کامل فناوری توسعه محصول سه‌بعدی منجر به پیشرفت‌های بسیاری شده است - از جمله کاهش مدت زمان چرخه توسعه محصول از ۴۵ روز به ۷ روز، که کاهشی خیره‌کننده ۸۴ درصدی را نشان می‌دهد. پذیرش این فناوری همچنین منجر به پیشرفت‌هایی در توسعه محصول شده است، زیرا آزمایش تنوع رنگ و طرح بیشتر آسان‌تر شده است. شرکت‌های پوشاک مانند Star Garments (که نویسنده در آن مشغول به کار است) و دیگر بازیگران بزرگ این صنعت، شروع به استفاده از آواتارهای سه‌بعدی برای عکاسی مجازی کرده‌اند، زیرا سازماندهی عکاسی با مدل‌های واقعی در شرایط قرنطینه ناشی از همه‌گیری چالش‌برانگیز است.
تصاویر تولید شده از طریق این فرآیند، خریداران/برندهای ما را قادر می‌سازد تا تلاش‌های بازاریابی دیجیتال خود را ادامه دهند. نکته مهم این است که این امر، اعتبار سریلانکا را به عنوان یک ارائه‌دهنده راه‌حل‌های جامع پوشاک و نه فقط یک تولیدکننده، بیش از پیش تثبیت می‌کند. همچنین به شرکت‌های پوشاک سریلانکا کمک کرد تا قبل از شروع همه‌گیری، در پذیرش فناوری پیشرو باشند، زیرا آنها از قبل با توسعه محصولات دیجیتال و سه‌بعدی آشنا بودند.
این پیشرفت‌ها در درازمدت همچنان مرتبط خواهند بود و اکنون همه ذینفعان ارزش این فناوری‌ها را تشخیص می‌دهند. شرکت Star Garments اکنون بیش از نیمی از توسعه محصولات خود را با استفاده از فناوری سه‌بعدی انجام می‌دهد، در حالی که این رقم قبل از همه‌گیری ۱۵ درصد بود.
با بهره‌گیری از افزایش پذیرش ناشی از همه‌گیری، رهبران صنعت پوشاک در سریلانکا، مانند Star Garments، اکنون در حال آزمایش پیشنهادهای ارزش افزوده مانند نمایشگاه‌های مجازی هستند. این امر به مصرف‌کنندگان نهایی این امکان را می‌دهد که اقلام مد را در یک نمایشگاه مجازی سه‌بعدی مشابه نمایشگاه واقعی خریدار مشاهده کنند. اگرچه این مفهوم در حال توسعه است، اما پس از تصویب، می‌تواند تجربه تجارت الکترونیک را برای خریداران کالاهای مد متحول کند و پیامدهای جهانی گسترده‌ای داشته باشد. همچنین به شرکت‌های پوشاک این امکان را می‌دهد تا قابلیت‌های توسعه محصول خود را به طور مؤثرتری نشان دهند.
مورد فوق نشان می‌دهد که چگونه سازگاری و نوآوری پوشاک سریلانکا می‌تواند باعث ایجاد انعطاف‌پذیری، بهبود رقابت‌پذیری و افزایش اعتبار و اعتماد صنعت در بین خریداران شود. با این حال، این پاسخ بسیار مؤثر می‌بود و احتمالاً بدون همکاری استراتژیک چند دهه‌ای بین صنعت پوشاک سریلانکا و خریداران امکان‌پذیر نمی‌بود. اگر روابط با خریداران معامله‌ای و محصولات کشور مبتنی بر کالا بود، تأثیر این بیماری همه‌گیر بر صنعت می‌توانست بسیار شدیدتر باشد.
با توجه به اینکه شرکت‌های پوشاک سریلانکایی توسط خریداران به عنوان شرکای بلندمدت و مورد اعتماد دیده می‌شوند، در بسیاری از موارد، در برخورد با تأثیر این بیماری همه‌گیر، از هر دو طرف سازش‌هایی صورت گرفته است. همچنین فرصت‌های بیشتری برای همکاری برای دستیابی به یک راه‌حل فراهم می‌کند. توسعه محصول سنتی ذکر شده در بالا، یعنی توسعه محصول سه‌بعدی Yuejin، نمونه‌ای از این مورد است.
در پایان، واکنش صنعت پوشاک سریلانکا به این بیماری همه‌گیر می‌تواند یک مزیت رقابتی برای ما فراهم کند. با این حال، این صنعت باید از «تکیه بر افتخارات گذشته» اجتناب کند و همچنان در پذیرش فناوری و نوآوری از رقبای خود پیشی بگیرد. شیوه‌ها و ابتکارات
نتایج مثبتی که در طول همه‌گیری به دست آمده باید نهادینه شوند. در مجموع، این موارد می‌توانند نقش کلیدی در تحقق چشم‌انداز تبدیل سریلانکا به یک قطب جهانی پوشاک در آینده نزدیک داشته باشند.
(جیویت سناراتنه در حال حاضر به عنوان خزانه‌دار انجمن صادرکنندگان پوشاک سریلانکا فعالیت می‌کند. او که از پیشکسوتان این صنعت است، مدیر شرکت پوشاک مد استار، وابسته به گروه پوشاک استار، و مدیر ارشد آنجاست. او فارغ‌التحصیل دانشگاه نوتردام است و دارای مدرک کارشناسی مدیریت بازرگانی و کارشناسی ارشد حسابداری می‌باشد.)
Fibre2fashion.com هیچ گونه مسئولیت یا تعهد قانونی در قبال برتری، دقت، کامل بودن، قانونی بودن، قابل اعتماد بودن یا ارزش هرگونه اطلاعات، محصول یا خدماتی که در Fibre2fashion.com ارائه می‌شود، تضمین یا بر عهده نمی‌گیرد. اطلاعات ارائه شده در این وب‌سایت فقط برای اهداف آموزشی یا اطلاع‌رسانی است. هر کسی که از اطلاعات Fibre2fashion.com استفاده می‌کند، این کار را با مسئولیت خود انجام می‌دهد و استفاده از چنین اطلاعاتی موافقت می‌کند که Fibre2fashion.com و مشارکت‌کنندگان محتوای آن را از هرگونه مسئولیت، ضرر، زیان، هزینه‌ها و مخارج (از جمله هزینه‌های حقوقی) که در نتیجه استفاده از آن حاصل می‌شود، مصون نگه دارد.
Fibre2fashion.com هیچ یک از مقالات این وب‌سایت یا هیچ یک از محصولات، خدمات یا اطلاعات موجود در مقالات مذکور را تأیید یا توصیه نمی‌کند. دیدگاه‌ها و نظرات نویسندگانی که در Fibre2fashion.com مشارکت دارند، صرفاً متعلق به خودشان است و منعکس‌کننده دیدگاه‌های Fibre2fashion.com نمی‌باشد.
If you wish to reuse this content on the web, in print or in any other form, please write to us at editorial@fiber2fashion.com for official permission
زمان ارسال: ۲۲ آوریل ۲۰۲۲
