Fréttir og fjölmiðlar

Sjálfbær tískuiðnaður er orðinn algengt umræðuefni og umræðuefni í alþjóðlegum iðnaði og tískuheimum. Þar sem tískuiðnaðurinn er einn mengaðasti iðnaður í heimi er mikilvæg þróunarstefna tískuiðnaðarins í framtíðinni hvernig hægt er að byggja upp umhverfisvænt og sjálfbært kerfi með sjálfbærri hönnun, framleiðslu, neyslu og endurnotkun. Skilur þú virkilega þessi 9 sjálfbæru hugtök fyrir tískuiðnaðinn?

1. Sjálfbær tískufyrirbrigði

Sjálfbær tískufyrirbrigði eru skilgreind sem eftirfarandi: það er sú hegðun og það ferli sem stuðlar að umbreytingu tískuvara og tískukerfa í átt að meiri vistfræðilegri heilindum og meira félagslegu réttlæti.

Sjálfbær tískusaga snýst ekki bara um tískutextíl eða vörur, heldur einnig um allt tískukerfið, sem þýðir að samofin félagsleg, menningarleg, vistfræðileg og jafnvel fjárhagsleg kerfi koma við sögu. Sjálfbæra tísku þarf að skoða frá sjónarhóli margra hagsmunaaðila, svo sem neytenda, framleiðenda, allra líffræðilegra tegunda, núverandi og komandi kynslóða o.s.frv.

Markmið Sustainable Fashion er að skapa sterkara vistkerfi og samfélag með aðgerðum sínum. Þessar aðgerðir fela í sér að auka verðmæti iðnaðar og vara, lengja líftíma efna, auka endingartíma fatnaðar, draga úr magni úrgangs og mengunar og draga úr skaða á umhverfinu við framleiðslu og neyslu. Markmiðið er einnig að fræða almenning um vistvænni neyslu með því að stuðla að „grænum neytendum“.

2. Hringlaga hönnun

Hringlaga hönnun vísar til lokaðrar keðju þar sem auðlindir í hönnunarferlinu geta verið endurnýttar stöðugt í mismunandi formum í stað þess að vera sóaðar.

Hringlaga hönnun krefst bætts hráefnisvals og vöruhönnunar, þar á meðal notkunar staðlaðra og mátbundinna innihaldsefna, notkunar hreinni efna og auðveldari niðurbrots. Hún krefst einnig nýstárlegs hönnunarferlis og þar af leiðandi vals á árangursríkum hönnunaraðferðum, hugtökum og verkfærum. Hringlaga hönnun krefst einnig athygli á öllum þáttum endurnýtingar, allt frá vörum til efna, framleiðsluferla og aðstæðna, þannig að heildstætt kerfi og djúpur skilningur á vistfræði eru nauðsynleg.

Hringlaga hönnun þýðir að hægt er að endurnýta auðlindir í hönnunarferlinu stöðugt í mismunandi myndum.

3. Lífbrjótanleg efni

Lífbrjótanleg efni eru þau sem, við réttar aðstæður og í návist örvera, sveppa og baktería, brotna að lokum niður í upprunaleg efni og fella sig inn í jarðveginn. Helst brotna þessi efni niður án þess að skilja eftir nein eiturefni. Til dæmis, þegar plöntuafurð brotnar að lokum niður í koltvísýring, vatn og önnur náttúruleg steinefni, blandast hún óaðfinnanlega inn í jarðveginn. Hins vegar brotna mörg efni, jafnvel þau sem eru merkt sem lífbrjótanleg, niður á skaðlegri hátt og skilja eftir sig efni eða skaðleg efni í jarðveginum.

Augljóslega niðurbrjótanleg efni eru meðal annars matvæli, ómeðhöndlað viður o.s.frv. Önnur eru pappírsvörur o.s.frv. Eins og stál og plast eru niðurbrjótanleg en það tekur mörg ár að laga þau að þeim.

Lífbrjótanleg efnieinnig að finna lífplast, bambus, sand og viðarvörur.

Smelltu á tengilinn til að leita að niðurbrjótanlegu efni okkar.https://www.colorpglobal.com/sustainability/

4. Gagnsæi

Gagnsæi í tískuiðnaðinum felur í sér sanngjarna viðskipti, sanngjörn laun, jafnrétti kynjanna, ábyrgð fyrirtækja, sjálfbæra þróun, gott vinnuumhverfi og aðra þætti upplýsingaöflunar. Gagnsæi krefst þess að fyrirtæki láti neytendur og fjárfesta vita hverjir vinna fyrir þau og við hvaða aðstæður.

Nánar tiltekið má skipta því í eftirfarandi atriði: Í fyrsta lagi þarf vörumerkið að upplýsa um framleiðendur og birgja sína, þar á meðal hráefni; birta opinberlega tengiliðaupplýsingar fyrirtækisins sem sérhæfa sig í sjálfbærri þróun, samfélagslegri ábyrgð og öðrum viðeigandi deildum; greina frekari gögn um kolefnislosun, vatnsnotkun, mengun og úrgangsframleiðslu; og að lokum snýst svar við spurningum neytenda ekki bara um að uppfylla skyldur eða skuldbindingar.

5. Önnur efni

Með öðrum efnum er átt við að draga úr þörf fyrir bómull og einbeita sér að sjálfbærari efnum. Algeng valkostaefni eru: bambus, lífræn bómull, iðnaðarhampur, endurnýjanlegur pólýester, sojasilki, lífræn ull o.s.frv. Til dæmis er fjórðungur af skordýraeitri í heiminum notaður við framleiðslu á hefðbundinni bómull, en lífræn bómull er ræktuð í eiturefnalausu umhverfi án tilbúins efna, sem dregur úr umhverfismengun við framleiðslu.

Það er vert að hafa í huga að jafnvel notkun á öðrum efnum getur ekki útrýmt umhverfisáhrifum að fullu. Hvað varðar orku, eiturefni, náttúruauðlindir og vatnsnotkun hefur framleiðsla fatnaðar ákveðin áhrif á umhverfið.

6. Vegan tískufatnaður

Fatnaður sem inniheldur engar dýraafurðir kallast vegan tískufatnaður. Sem neytendur er mikilvægt að huga að efniviðnum í fatnaðinum. Með því að skoða merkimiðann er hægt að ákvarða hvort flíkin inniheldur innihaldsefni sem eru ekki úr textíl, svo sem dýraafurðir, og ef svo er, hvort hún sé ekki vegan vara.

Algengar dýraafurðir eru: leðurvörur, skinn, ull, kashmír, angórakanínuhár, angórakanínuhár, gæsadún, andadún, silki, sauðahorn, perluskelfiskur og svo framvegis. Algeng hrein efni má skipta í niðurbrjótanleg efni og óniðurbrjótanleg efni. Niðurbrjótanleg náttúruleg trefjar eru meðal annars bómull, eikarbörkur, hampur, hör, lýósell, baunasilki, gervitrefjar o.s.frv. Óniðurbrjótanleg tilbúin trefjar eru: akrýltrefjar, gervifeldur, gervileður, pólýestertrefjar o.s.frv.

7. Úrgangslaus tískufatnaður

Núllúrgangs tískufyrirkomulag vísar til tískufyrirkomulags sem framleiðir engan eða mjög lítinn úrgang úr efnum. Til að ná núllúrgangi má skipta í tvær aðferðir: núllúrgangs tískufyrirkomulag fyrir neyslu, þar sem hægt er að draga úr úrgangi í framleiðsluferlinu; núllúrgangur eftir neyslu, með því að nota notaðan fatnað og aðrar leiðir til að draga úr úrgangi í miðjum og síðari hluta fatnaðarferlisins.

Hægt er að ná fram úrgangslausri tísku fyrir neyslu með því að hámarka mynsturgerð í fataframleiðslu eða endurnýta úrgang í klæðskeraaukningu. Úrgangslausri tísku eftir neyslu er hægt að ná með því að endurvinna og endurnýta föt, breyta gömlum fötum í önnur áhrif.

8. Kolefnishlutlaust

Kolefnishlutleysi, eða að ná núllkolefnisfótspori, vísar til þess að ná nettó núlllosun koltvísýrings. Það eru til bein og óbein kolefnislosun. Bein kolefnislosun felur í sér mengun frá framleiðsluferlum og auðlindum í beinni eigu fyrirtækja, en óbein losun felur í sér alla losun frá notkun og kaupum á vörum.

Tvær leiðir eru til að ná kolefnishlutleysi: önnur er að jafna kolefnislosun og kolefniseyðingu og hin er að útrýma kolefnislosun alveg. Í fyrri aðferðinni er kolefnisjöfnun venjulega náð með kolefnisjöfnun eða með því að jafna losun með því að flytja og binda koltvísýring úr umhverfinu. Sum kolefnishlutlaus eldsneyti gera þetta með náttúrulegum eða gerviefnum. Seinni aðferðin er að breyta orkugjafa og framleiðsluferli fyrirtækisins, svo sem að skipta yfir í endurnýjanlega orkugjafa eins og vind- eða sólarorku.

9. Siðferðileg tískufyrirbrigði

Siðferðileg tískufyrirkomulag er hugtak sem notað er til að lýsa siðferðilegri hönnun, framleiðslu, smásölu og innkaupaferli fatnaðar sem felur í sér ýmsa þætti eins og vinnuskilyrði, vinnuafl, sanngjörn viðskipti, sjálfbæra framleiðslu, umhverfisvernd og velferð dýra.

Markmið siðferðislegrar tísku er að taka á þeim vandamálum sem tískuiðnaðurinn stendur frammi fyrir, svo sem misnotkun vinnuafls, umhverfisspjöll, notkun eiturefna, sóun á auðlindum og dýraskaða. Til dæmis er barnavinna ein tegund vinnuafls sem má líta á sem misnotkun. Þau þurfa að vinna langan vinnutíma, vinnuskilyrði eru óholl, maturinn er slæmur og launin lág. Lægri verð á hraðtísku þýða að launafólk fær minna greitt.

Sem merkimiða- og umbúðafyrirtæki í fataiðnaðinum,LITUR-Pfeta í fótspor viðskiptavina okkar, innleiða sjálfbæra þróunarstefnu, axla samfélagslega ábyrgð og leggja sig fram um að tryggja gagnsæja framboðskeðju fyrir viðskiptavini. Ef þú ert að leita að sjálfbærrimerking og umbúðirvalkostur, við værum áreiðanlegur samstarfsaðili þinn.