Er zitten steeds meer labels op kleding, genaaid, bedrukt, opgehangen, enz., dus wat vertelt het ons eigenlijk, wat moeten we weten? Hier is een systematisch antwoord voor je!
Hallo allemaal. Vandaag wil ik graag wat kennis met jullie delen over kledinglabels. Het is heel praktisch.
Als we kleding kopen, zien we allerlei labels, materialen, talen en hoogwaardige ontwerpen. Het lijkt erop dat de duurdere kledingstukken meer labels hebben en dat de kledingstukken delicater zijn. Maar wat willen deze labels ons nu precies vertellen? En wat moeten we weten?
Vandaag wil ik iets met jullie delen over kledinglabels. De volgende keer dat je kleding koopt, moet je weten waar je op moet letten, wat de betekenis ervan is en wat de labels betekenen. Het label is niet per se een specificatie. Ook kan ik in een les een professionele leidraad geven. Je hoeft niet een heleboel labels te zien, maar leg ze gewoon rustig neer. Je weet niet wat je moet zien en je krijgt geen effectieve informatie.
1. Wat is de “label” op kleding?
De term op het etiket van kleding wordt 'gebruiksaanwijzing' genoemd en moet voldoen aan de verplichte nationale norm GB 5296.4-2012 'Gebruiksaanwijzing voor consumptiegoederen deel 4: Textiel en kleding' (de editie van 2012 wordt binnenkort herzien). Deze geeft gebruikers informatie over hoe ze producten correct en veilig kunnen gebruiken, evenals gerelateerde functies en basiseigenschappen van producten, in verschillende vormen zoals instructies, etiketten, naamplaatjes, enz.
Aan sommige producten zitten drie algemene kledinglabels: hangtags, gestikte labels (of labels die op kleding zijn gedrukt) en instructies.
Hangtags bestaan doorgaans uit een serie van strookjes etiketten van papier, plastic en dergelijke. Sommige merken zijn gespecialiseerd in een bepaald ontwerp, zien er eleganter uit en geven de consument in eerste instantie het gevoel dat het om een duurder product gaat. Ze zijn voorzien van een merklogo, artikelnummer, normen of andere informatie, zoals de slogan van het merk of een verkoopargument van het product. Veel etiketten hebben een RFID-chip. Door te scannen kunt u gedetailleerde informatie over uw kleding of beveiliging krijgen, zodat u ze de volgende keer dat u ze koopt, gemakkelijk kunt uit elkaar halen.
Een naailabel wordt op de naadlijn van kleding genaaid. De term "label" wordt duurzaamheid genoemd (permanent bevestigd op het product, zodat het duidelijk en gemakkelijk leesbaar blijft) tijdens het gebruik. Ook de duurzaamheid van het label is bepalend voor consumenten. Het algemene ontwerp is beknopt, de meeste naden bevinden zich aan de boven- en onderkant (linksonder, kleding die ik niet kan vinden, mag niet heen en weer worden gedraaid). Broeken vallen onder de taille. Vroeger werden veel kledingstukken onder de halslijn genaaid, maar nu werd de nek gestrikt, dus nu worden de meeste kledingstukken onder de zijkant van de kleding genaaid.
Er zijn ook textielsoorten die worden geleverd met extra instructies. Dit zijn meestal functionele textielsoorten, die de specifieke kenmerken van het product beschrijven, zoals koeldekens, jassen, enz., terwijl gewone textielsoorten minder instructies hebben.
2. Wat wil de tag ons vertellen?
Volgens de vereisten van GB 5296.4 (PRC National Standard) omvat de informatie op etiketten van textielkleding 8 categorieën: 1. Naam en adres van de fabrikant, 2. Naam van het product, 3. Maat of specificatie, 4. Vezelsamenstelling en -inhoud, 5. Onderhoudsmethode, 6. geïmplementeerde productnormen, 7 veiligheidscategorieën, 8 voorzorgsmaatregelen voor gebruik en opslag. Deze informatie kan in één of meer etiketvormen voorkomen.
De naam en het adres van de fabrikant, de productnaam, de geïmplementeerde productnorm, de veiligheidscategorie en de voorzorgsmaatregelen voor gebruik en opslag worden doorgaans op etiketten vermeld. Duurzaamheidsetiketten moeten worden gebruikt voor afmetingen en specificaties, vezelsamenstelling en -gehalte, en onderhoudsmethoden, omdat deze informatie van groot belang is voor de gebruiker bij later gebruik. Deze etiketten worden meestal gestikt en bedrukt.
3. Op welke inhoud moeten we ons concentreren?
Er staan zoveel kledingstukken op het etiket, als je kleding gaat kopen is het niet nodig om veel tijd te besteden aan het lezen van alle informatie. Je moet immers letten op timemanagement, dus kijk bijvoorbeeld eens naar de naam van de fabrikant. De informatie is niet belangrijk voor gewone consumenten, je hoeft hem niet goed te lezen. Hier is mijn samenvatting van de vergelijking van de belangrijkste informatie, sommige ervan zien we vaak, maar het is niet duidelijk wat het betekent.
1) productveiligheidscategorie, zoals we die vaak zien op de labels A, B en C. Dit komt overeen met de strenge standaard GB 18401 "China National Basic Safety Technical Code for Textile Products" (Chinese nationale technische basisveiligheidscode voor textielproducten).
Producten voor baby's en peuters moeten voldoen aan de eisen van categorie A. Kleding voor baby's en peuters moet het label "Producten voor baby's en peuters" dragen, verwijzend naar producten die worden gedragen of gebruikt door baby's en peuters van 36 maanden en jonger. Er is een strenge norm, GB 31701-2015 "Technische veiligheidsspecificaties voor textielproducten voor baby's en kinderen", voor baby- en kinderproducten. Deze moet voldoen aan de eisen voor baby- en kinderkleding, voor zover mogelijk met een lichte kleur, eenvoudige structuur en natuurlijke vezels.
Direct contact met de huid valt minimaal onder klasse B. Direct contact met de huid verwijst naar het product dat tijdens het gebruik een groot contactoppervlak heeft met het menselijk lichaam, zoals bijvoorbeeld zomershirts, ondergoed en onderkleding.
Niet-direct contact met de huid valt ten minste onder klasse C. Onder niet-direct contact verstaat men direct contact met de menselijke huid of een klein contactoppervlak met het menselijk lichaam, zoals een donsjack, katoenen jas, enzovoort.
Bij de aankoop van kleding moet er dus rekening worden gehouden met klasse A, bijvoorbeeld voor baby's. Een zomer-T-shirt moet klasse B of hoger zijn en er moet op de veiligheidscategorie worden gelet.
2) Uitvoerende norm: het product moet voldoen aan alle productienormen. Specifieke inhoud voor gewone consumenten hoeft niet te worden bekeken, zolang er maar een goede norm is. De nationale norm is GB/T (GB/aanbeveling), de productlijn is doorgaans FZ/T (textiel/aanbeveling), sommige producten hebben ook lokale normen (DB), of, voor de volledigheid, de bedrijfsnorm (Q) voor productie. Dit alles is mogelijk. Sommige implementaties van productnormen kunnen worden onderverdeeld in uitstekende producten, eersteklas producten, gekwalificeerde producten (drie klassen), uitstekende producten (de beste), en hier, en de eerder genoemde veiligheidsklasse A, B en C, is geen A-concept.
3) De maat en specificaties staan vermeld op het duurzaamheidslabel. Zoals hierboven vermeld, zijn ze meestal linksonder op de kleding gestikt. Raadpleeg voor de maatinstelling GB/T 1335 "Garment Size" en GB/T 6411 "Breiend ondergoed maatserie".
4) De samenstelling en samenstelling van de vezels staan vermeld op het duurzaamheidslabel. Dit onderdeel is wat professioneel, maar het is niet nodig om de classificatie van vezels te vertroebelen en te populariseren. Vezels kunnen worden ingedeeld in natuurlijke en chemische vezels.
Veel voorkomende natuurlijke vezels zoals katoen, wol, zijde, hennep, etc.
Chemische vezels kunnen worden onderverdeeld in regeneratieve vezels, synthetische vezels en anorganische vezels.
Geregenereerde vezels en "kunstmatige vezels" zijn dezelfde categorie van twee namen, zoals geregenereerde cellulosevezels, geregenereerde eiwitvezels, gewone viscosevezels, Modal, Lessel, bamboepulpvezels, enz. behoren tot deze categorie, zijn over het algemeen ondergoed en andere persoonlijke producten met meer, voelen beter aan, maar de vochtteruggave is hoger.
Synthetische vezels worden gemaakt van olie, aardgas en andere grondstoffen. Door polymerisatie worden vezels gemaakt van polyestervezels (polyester), polyamidevezels (polyamide), acryl, spandex, vinylon en andere. Deze vezels worden ook veel gebruikt in kleding.
Anorganische vezels zijn vezels gemaakt van anorganische materialen of polymeren op koolstofbasis. Ze worden niet veel gebruikt in gewone kleding, maar wel vaak in functionele kleding. Zo vallen de metaalvezels in bepaalde stralingsbestendige kleding van zwangere vrouwen onder deze categorie.
Zomer-T-shirts zijn over het algemeen meer van katoen, spandex en elastisch materiaal, dus ze zullen duurder zijn
Niet alle soorten vezels zijn in kleding hetzelfde; ze zijn niet met elkaar te vergelijken. Je kunt op geen enkele manier zeggen welke beter is dan de andere. In de vorige eeuw dachten we bijvoorbeeld allemaal dat chemische vezels beter waren, omdat ze duurzamer waren. Nu denken we allemaal dat natuurlijke vezels beter zijn, omdat ze comfortabel en gezond zijn. Vanuit verschillende perspectieven kun je ze niet met elkaar vergelijken.
5) Onderhoudsmethode, staat ook vermeld op het duurzaamheidslabel. Hierop staat hoe de gebruiker het product moet reinigen, zoals de voorwaarden voor chemisch reinigen, enzovoort. Zomerkleding is relatief eenvoudig te benoemen, winterkleding moet er zorgvuldig uitzien, of het product gewassen of chemisch gereinigd moet worden. Dit deel van de inhoud wordt over het algemeen uitgedrukt in symbolen en woorden. Volgens de norm GB/T 8685-2008 textiel Onderhoudslabel Code Symboolwet worden de volgende algemene symbolen weergegeven:
Wasvoorschriften
Instructies voor chemisch reinigen
Droge instructies
Bleekinstructies
Strijkinstructies
4. Minimalistische samenvatting: hoe je op kledinglabels moet letten bij het winkelen
Als u geen tijd hebt om het aandachtig te lezen, vindt u hier de stappen om etiketten efficiënt te lezen wanneer u kleding gaat kopen:
1) Pak eerst het label en kijk naar de veiligheidscategorie, dat wil zeggen A, B, C. Baby's moeten klasse A zijn, direct contact met de huid B en hoger, niet-direct contact C en hoger. (Het veiligheidsniveau staat doorgaans op het label. De specifieke definitie van direct contact en indirect contact wordt gedetailleerd beschreven in punt 1 van de voorgaande drie.)
2) of tag, zie de implementatie van de norm, het is oké, als de implementatie van de norm beoordeeld wordt, zal het doorgaan met het markeren van superieure producten, eersteklas producten of gekwalificeerde producten, superieure producten zijn de beste. (De belangrijkste inhoud van de tag is voltooid.)
3) Kijk naar het duurzaamheidslabel. De positie van de jas is meestal in de linker naad (meestal links, naar links lopen is in principe geen probleem). De onderkant van de jas zit meestal in de kop van de onderrand of de zijnaad van een rok of broek. (1) Kijk naar de maat om te bepalen of er een verkeerde maat is. (2) Kijk naar de vezelsamenstelling om globaal te bepalen of deze goed is. Deze bevat over het algemeen wol, kasjmier, zijde en spandex. Sommige gemodificeerde vezels zijn relatief duur. (3) Bekijk de onderhoudsmethode, vooral om te zien of deze chemisch gereinigd kunnen worden en of ze gelucht kunnen worden. Volg deze drie stappen en je hebt belangrijke informatie uit de stapels labels op een kledingstuk.
Oké, alle informatie over kledinglabels vind je hier. De volgende keer dat je kleding koopt, kun je direct de stappen volgen om de productinformatie sneller en professioneler te vinden.
Geplaatst op: 17-03-2022
